Majella (42) reageerde op een oproep op Facebook waarin ZorgDier mensen zocht voor het project ‘Dierbaar Gezelschap’ in samenwerking met ContourdeTwern. Er werden vrijwilligers gezocht voor
huisbezoeken aan kwetsbare mensen. Majella meldde zich samen met haar goldendoodle Mazzel aan en had geen seconde spijt: “Het is prachtig dat ik de liefde voor mijn hond kan delen met anderen die dat nodig hebben.”
“Honden zijn het mooiste dat er is en ik vind het geweldig dat ik mezelf én mijn hond kan inzetten voor een ander, een kwetsbaar mens die net zo graag de genegenheid en liefde van een dier ontvangt als iedereen. Mijn eerste maatje, zo heet degene die je gaat bezoeken, was een oudere meneer. Hij woonde zelfstandig, maar wel in een zorgcomplex en was erg eenzaam. Helaas is meneer overleden en dat vond ik best lastig om mee om te gaan, vooral omdat het in een periode gebeurde dat ook mijn eigen moeder ernstig ziek was en twee weken later overleed. Ik zag de man achteruitgaan, maar ik ben dankbaar dat ik hem heb leren kennen en dat Mazzel en ik hem nog veel mooie momenten hebben kunnen geven. Ik ging elke week naar hem toe. De eerste keer had ik een kleedje meegenomen voor Mazzel, maar dat was niet nodig. Meneer had speciaal een kleed gekocht waar Mazzel tijdens zijn bezoeken op kon liggen. Heel aandoenlijk vond ik dat. Ons bezoek was echt het lichtpuntje in de week voor hem en ook Mazzel vond het leuk. Als de hond het niet leuk vindt, moet je het niet doen. Ik heb nog een hond, maar die is niet geschikt voor dit werk. Veel te druk en te speels. Zij heeft nog niet zoveel geduld en levenservaring als Mazzel.”
Hondenkoekje
“Honden spelen een grote rol in ons gezin. Mijn man en ik hebben twee dochters, een tweeling van elf. Zij zijn net zo gek op de honden als wijzelf. Dochter Alana zit met Mazzel op cursus, het zijn twee handen en vier poten op één buik die twee. Kenza, onze andere dochter zit met Coockie op les, zij doen de cursus Sport & Spel samen. De kinderen en de honden leven samen en groeien samen op, de dieren horen er gewoon bij. Als het nieuwe schooljaar weer begint, ga ik weer met Mazzel op wijkbezoek. Ik verheug me er al op. Ik heb nu om een wat jonger persoon gevraagd als maatje, dat lijkt me ook heel mooi. De band tussen Mazzel en mij is heel hecht. Ik merkte dat bij mijn eerste maatje. ‘Wat luistert hij goed naar mij, hè?’ zei de meneer trots toen Mazzel niet zonder toestemming een hondenkoekje aannam. Ik heb hem maar in de waan gelaten hoor, maar eigenlijk luisterde Mazzel naar mij. Ik fluisterde namelijk heel zachtjes ‘wachten’ tegen hem. Iets wat mijn maatje niet kon horen, hij was namelijk slechthorend.”
