Door: Jeanette van Haasen
Het Brabants Dagblad interviewde vrijwilligers Ben en Jetske Braaksma uit Tilburg. Samen met hun hond Loena zijn zij vrijwilliger in de zorg. Ze zijn 25 jaar bij elkaar en vormen een samengesteld gezin.
Een stukje uit het artikel over het vrijwilligerswerk bij Stichting ZorgDier:
Ben: ,,Toen we Loena als puppy kregen, wisten we nog niet dat ze een uitstekende zorghond zou zijn. Maar omdat we graag vrijwilligerswerk wilden doen, kwamen we bij stichting ZorgDier Nederland terecht. We hebben ons daar aangemeld voor een driedaagse cursus waar je hondengedrag leert vertalen en leert hoe je je hond optimaal kunt inzetten binnen zorgcontact met andere mensen. Stichting ZorgDier beslist of mens en type hond geschikt zijn als zorgteam. Of een dier geschikt is, is overigens niet zozeer van ras afhankelijk, maar wel van karakter. Een dier moet natuurlijk sociaal en ontvankelijk zijn. Net als de baasjes.”
Jetske: ,,We gaan elke vrijdag naar behandelcentrum de Hazelaar in Tilburg en bezoeken daar twee cliënten. Dat die onze naam niet meer weten als we eraan komen maar wel die van onze hond Loena, zegt genoeg. Werken met dementerende ouderen vraagt iets van je. Je moet constant ‘online’ zijn. Als je het contact onderbreekt, zijn zij de verbinding kwijt.”
Leef in het nu, soms doen verleden en toekomst er niet toe
Ben: ,,De eerste keer dat ik op de afdeling kwam, schrok ik enorm. Ik had nooit eerder te maken gehad met mensen met dementie en vond het heel erg dat ik daar mensen aantrof die niets anders deden dan alleen maar zijn. Ze werden gevoed door het personeel, dat was het. Ik moest over een drempel heen om te ervaren dat ik van betekenis kon zijn. Dit lukte door veel met Jetske te praten. Mensen met dementie bevinden zich in contact met jou in het hier en nu, nergens anders. Ook ik probeer in het hier en nu te zijn als ik bij ze ben. Loena aaien of kammen of een balletje gooien, het is maar een moment. Maar dat moment kan alles zijn voor iemand met dementie. Je parkeert zogezegd voor even de buitenwereld.”
Jetske: ,,Dit werk vraagt van je dat je respectvol met mensen omgaat. Dat die persoon zijn waardigheid mag behouden en dat je hem of haar niet als een klein kind of minderwaardig mens behandelt. Ook als communicatie lastig is. We hebben een cliënt die doof is. Daarom hebben we briefjes gemaakt met korte boodschappen erop zodat we elkaar toch kunnen begrijpen.”
Ben: ,,Zelfs Loena gedraagt zich respectvol in haar werk en laat mensen in hun waarde. Ze voelt aan of iemand contact wil of niet en of die persoon nabijheid kan verdragen of niet. Onze hond is zo sociaal dat ze vrijwilligerswerk doet, roep ik weleens schertsend. Ja zo ervaren wij dit.”
Lees het hele artikel: ‘Zorg eerst voor jezelf, dan voor een ander’, Brabants Dagblad (12 september 2017)
